Η Άννα Γαλανού για την Ενιαία Τιμή Βιβλίου

Θα έχετε ακούσει τον τελευταίο καιρό συγγραφείς, δημοσιογράφους, bloggers και εκδότες, να μιλάνε για την ενιαία τιμή του βιβλίου, έναν νόμο ο οποίος ουσιαστικά προστατεύει το βιβλίο και, ειδικά, το καλό βιβλίο. Με αφορμή τη συζήτηση και όσα ακούγονται, έκανα κάποιες σκέψεις και, από το βήμα που μου έχετε προσφέρει εσείς, καταθέτω τη δική μου άποψη. Θέλω με απλές κουβέντες να αναδείξω και να ξεκαθαρίσω τα σημαντικά σημεία της συζήτησης, έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι και πιστεύω σας αφορούν όσο και εμένα.

Σύμφωνα με τον νόμο, ο εκδότης ορίζει την τιμή ενός βιβλίου και όλα τα βιβλιοπωλεία στη χώρα, από το πιο μικρό μέχρι τη μεγαλύτερη αλυσίδα, το διαθέτουν σε αυτήν την τιμή. Το σκεπτικό του νομοθέτη είναι ότι με αυτόν τον τρόπο προστατεύονται από τον άκρατο ανταγωνισμό τα μικρά βιβλιοπωλεία. Όσοι ζείτε σε πόλη της περιφέρειας γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτά τα βιβλιοπωλεία κάνουν ό,τι κάνουν από αγάπη και είναι ουσιαστικά μικροί, φωτεινοί φάροι πολιτισμού. Και αφού καταφέρνουν να υπάρχουν αυτά τα ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία -που όλοι τα στηρίζουμε όπως μπορούμε- οι εκδότες έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν όχι μόνο δημοφιλείς και καταξιωμένους συγγραφείς, αλλά να δίνουν ευκαιρία και σε νέους ανθρώπους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη λογοτεχνία. Ένα μικρό βιβλιοπωλείο που πραγματικά αγαπάει το αντικείμενο και θέλει να κάνει προτάσεις στους πελάτες του (που στην πραγματικότητα δεν είναι «πελάτες», είναι φίλοι) θα ψάξει στις νέες κυκλοφορίες, θα διαβάσει πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, θα ανακαλύψει τις ελπιδοφόρες καινούργιες πένες και θα τις αναδείξει. Δυστυχώς, μια μεγάλη αλυσίδα δεν έχει την ανάγκη να μοιραστεί ένα βιβλίο με τον πελάτη του- συχνά τον αντιμετωπίζει μόνο ως πηγή κέρδους. Καλά κάνει βέβαια, αλλά καλά κάνουμε κι εμείς που θέλουμε μια πιο προσωπική επαφή με αυτόν που μας πουλάει ένα βιβλίο. Ο βιβλιοπώλης πολλές φορές είναι γιατρός, που αφού κάνει διάγνωση, μάς προτείνει το μυθιστόρημα που είναι κατάλληλο για την περίπτωσή μας. Το έχετε αισθανθεί κι εσείς αυτό, έτσι δεν είναι; Και δεν είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα του να σου προτείνει κάποιος φίλος ένα καλό βιβλίο;

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εμφανίστηκαν κάποιοι τεχνοκράτες από ξένα κλιμάκια που θέλουν να καταργήσουν αυτήν την προστασία, γιατί κατά τη γνώμη τους το βιβλίο στην Ελλάδα δεν χρειάζεται προστασία και δεν τους νοιάζει αν τα μικρά βιβλιοπωλεία θα κλείσουν. Πάω στοίχημα ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ανοίξει ποτέ στη ζωή τους ένα μυθιστόρημα, άρα αδυνατούν να κατανοήσουν τις προεκτάσεις αυτού που ζητάνε. Δυστυχώς, δεν είναι σαν εμάς τους τυχερούς, που γνωρίζουμε πόσα ταξίδια μπορεί να προσφέρει ένα καλό βιβλίο, πόσες διαφορετικές ζωές μπορείς να ζήσεις ακολουθώντας την πένα του αγαπημένου σου συγγραφέα.

Όπως όλοι ανεξαιρέτως οι συνάδελφοί μου, υπόγραψα κι εγώ στην ανοιχτή επιστολή που στάλθηκε στην κυβέρνηση για να συνεχίσει να προστατεύεται το βιβλίο στην Ελλάδα. Δεν είναι αναγκαίο μόνο και μόνο επειδή ακριβώς τους ίδιους νόμους προστασίας έχουν όλες οι χώρες που σέβονται τον πολιτισμό τους (Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία). Είναι αναγκαίο επειδή εμείς, οι Έλληνες αναγνώστες και συγγραφείς, οφείλουμε να πρωτοστατούμε σε τέτοιες ενέργειες.

Άννα Γαλανούhttps://www.facebook.com/anna.galanou.9
https://twitter.com/annagalanou1
http://annagalanou.blogspot.gr/
http://apopseiskaieikones.blogspot.gr/

Πηγή: blog.dioptra.gr